انسان موجودی کمال گرا بوده و همواره در حال تکامل است و جهت گیری او به سمت کمال بی نهایت یعنی خدای تبارک و تعالی است. یکی از راههای کمال و نزدیکی به خدا علم اندوزی و کسب دانش است. خداوند انسان را به زیور عقل آراسته و علم زیبایی عقل است و شایسته است هر چه در انسان فزونتر گردد آن را به خدا نزدیک تر کند و انسان دانش آموخته و فرهیخته به دنبال مهار سازی ارزشها و تسلط به خویش است.

شناسایی نایافته ها و ناشناخته های علم خلقت و پاسخگویی به بسیاری از مجهولات بشریت و ارائه راه حل برای درمان دردها و ارائه طریق برای رفع نیازهای جوامع از طریق علم آموزی امکان پذیر است. تحصیل علم و کسب دانش های کاربردی بشر را قادر می سازد توان و فن لازم جهت خدمات رسانی به همنوعان و توسعه جامعه را بدست آورد. همه مخلوقات در عالم در تسخیر انسان ها هستند و انسان در طول تاریخ با اطلاع از قوانین طبیعی که با کسب دانش امکان پذیر است برای تسلط به طبیعت و مهار آن اقدام می نماید و این یک سنت الهی است.

اشتیاق و داشتن حس کنجکاوی و تحقیق و پژوهش و داشتن تفکر خلاق و مثبت از مبانی و پایه های علم اندوزی می باشد.

یادگیری محدود به یک دوران و زمان خاص از عمر انسان ها نیست و برای انسان های فرهیخته فراغت از تحصیل وجود نداشته و یک پدیده مستمر محسوب می گردد.